Мне на сэрцы золатам вышывалі краты, Кроў балюча крапала на маю душу З голкі дыямэнтавай аж у тры караты - Вось якое дзіва я ў грудзёх нашу.
А бывае падаю з усяго размаху, Дык на сэрцы золатам шэсьць крыжоў зьвіняць. Аб зямельку родную, быццам меч аб плаху, - Ні віном, ні лекамі боль той не суняць.
Мне на сэрцы золатам лёс мой вышывалі, Нітак не хапіла на апошні прэнт. І калі паўмёртваю мяне пакідалі, Ўтыркнулі ў сэрца голку-дыямэнт.
Калі вам спатрэбіцца залатая нітка, Голка з дыямэнту, я вас папрашу, Калі вам ня цяжка, калі вам ня брыдка, - Выратуйце сэрца, вызвальце душу!
Мне на сэрцы золатам вышывалі краты, Кроў балюча крапала на маю душу З голкі дыямэнтавай аж у тры караты - Вось якое дзіва я ў грудзёх нашу.
А бывае падаю з усяго размаху, Дык на сэрцы золатам шэсьць крыжоў зьвіняць. Аб зямельку родную, быццам меч аб плаху, - Ні віном, ні лекамі боль той не суняць.