1. Mense juveni Aprili nix in horto tabescit, atque alacre oscillum suam fugam incipit. Quaequae sunt, oblita statim, cor in pectore haesit. Solum caelum, solus ventus, solum gaudium mansit. (duo ultimi versus uniuscuiusque strophae bis dicuntur) R.: Abjetem supervolans, ignorans obices, volatile oscillum evolat, subvolat. 2. Pueritia – ad tempus, finietur quandoque, et amici adolescent, dispergentur ubique. Adhuc sumus tamen parvi, crescere oportet nos. Solum caelum, solus ventus gaudiumque vocat nos. R.: Abjetem supervolans… 3. Terrae globus circumfertur cito verno tempore. Cantant super nos volucres, sicut aves cantamus. Quaequae sunt, oblita statim, cor in pectore haesit. Solum caelum, solus ventus, solum gaudium mansit. R.: Abjetem supervolans…