Էշխըն վառ կըրակ է` էրվելով գուքայ. Շատ մարդ կ’օսէ` յիս եարի հիդ ման գուքամ... Էս դարդէմէն ով չէ քաշի` վո՛ւչ քաշէ. Ով եար սիրէ, էլ չասէ թէ` ջան գուքամ:
Շատ մարդ կայ` էն գըլխէն սըրտում ունէ ղամ. Բազի մարդ չէ քաշի` էշխէմէն է խամ. Ինչ ասիս կ’օնիլ տայ` սէրն է անըզգամ. Հալվեցայ, մաշվեցայ. էլ ի~նչ ջան գուքամ:
Էշխըն վուր կայ` հազար բաբաթ հանգ ունէ. Ուշք ու միտքըն կու քընեցնէ` բանգ ունէ.